Urodzony w 1917 roku, swoją przygodę z mundurem rozpoczął w roku 1930, kiedy to jako trzynastolatek wstąpił do działającego w jego rodzinnej wsi Olbięcin oddziału Związku Strzeleckiego. Służbę wojskową rozpoczynał w 1938 r. w 9 Pułku Artylerii Lekkiej w Siedlcach. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga jako żołnierz zwiadu. Ranny w bitwie w okolicach Woli Gułowskiej dostał się do niemieckiej niewoli, ale udało mu się z niej uciec. Do konspiracji wstąpił już w listopadzie 1939 r. Przez całą wojnę działał w partyzantce na terenie Lubelszczyzny. W czasie akcji „Burza” w lipcu 1944 r. został bardzo ciężko ranny. Za czyny bojowe Bolesław Kowalski był wielokrotnie odznaczany, w tym Krzyżem Walecznych. Przez lata zabiegał o pamięć o poległych towarzyszach broni z 10 kompanii 8 pp Legionów Armii Krajowej.